prost

Prost var i mellomalderen eit namn for ulike embetsinnehavarar i kyrkja, først og fremst (frå 817) forstandaren i eit doms- eller kollegiatkapittel. I domkyrkjer er dette ofte identisk med erkediakon.

I Den norske kyrkja leier prosten prestetenesta i prostiet og hjelper biskopen i utøvinga av embetet. Prosten handterer styringsretten arbeidsgjevaren har overfor prestane i prostiet, og er den næraste overordna for sokneprestane og prostiprestane i prostiet. Eit prosti er den største kyrkjelege administrative eininga innanfor eit bispedømme og består av fleire sokn. Prosten i eit prosti med domkyrkje blir kalla domprost (stiftsprost fram til 1922). Domprosten er fast vikar for biskopen. I 2022 har Den norske kyrkja 94 prosti.